Wędrowca los to Twój los – Siorba

            Już w holu Międzyrzeckiego Ośrodka Kultury – harcerska muzyka. Piosenka, śpiewana dla przyjemności muzykowania, w harcerskiej obrzędowości.

            Wsłuchuję się w teksty piosenek. To mądra i głęboka poezja w realu.. Niejednokrotnie. Mit wędrowca. Tego, który idzie po Szlaku, dla którego są ważne i cel i środki… 

            IX Harcerska SIORBA, Festiwal Piosenki, realizowany przez Hufiec ZHP im. „Zawiszaków”, przy Szkole Podstawowej nr 2 w Międzyrzeczu im. „Szarych Szeregów” – tych wojennych powstańczych warszawskich Szeregów. Hufiec nadaje treści nauczaniu etyki w Szkole – temu kompleksowemu zadaniu; obywatelskiemu, patriotycznemu. 9. rok istnienia Festiwalu, bardzo licznie odwiedzanego przez drużyny i szczepy. Patronat nad Festiwalem objęła Chorągiew ZHP Ziemi Lubuskiej, Starosta Powiatu Międzyrzecz i burmistrz Międzyrzecza.

Dlatego kiedy pytam podharcmistrza Zbigniewa Michalaka - o znaczenie ruchu harcerskiego jako alternatywy dającej odpór odradzającym się faszystowskim zainteresowaniom wśród współczesnej młodzieży, odpowiada: - nikt z Naszych harcerzy nie będzie wspierał tych organizacji. Nikt z tych, którzy przeszli przez ZHP nie będzie w nich uczestniczył. Wstępując do ZHP składają Przysięgę Harcerską na O(ojczyznę) N (naukę) i C (cnotę), na krzyż i lilijkę. I dalej - Oni mogą spełnić się w harcerstwie. Poznają tam różnych wartościowych ludzi, z którymi wyjeżdżają na obozy, biwaki. Kadra instruktorska jest wysoko kwalifikowana. Harcerstwo się obroni przed polityką.

            Wsłuchuję się w teksty piosenek. W klimat harcerskich pieśni. I w symboliczne znaczenie kisielowego siorbania, pierwszej czynności przy rozpoczęciu kolejnego Festiwalu. Jak zwykle – czynności dosłownej. Piłam ten kisiel, różowiutki, nigdzie tak nie smakuje jak wśród harcerzy…

 Kisielowo, na luzie - o rzeczach ważnych… Z gitarą klasyczną (chociaż nie tylko, był i klarnet i basówka, i fortepian…) O pracy ważnej, która jest też przyjemnością działania, dla dobra innych, i dla własnego rozwoju.

            Melodyjne piosenki, muzycznie bardzo dobre, nośne. Wiele z nich śpiewa się pokoleniowo. Jak n .p. „Gdy strumyk płynie z wolna…”. Uroda ich wiąże się z prostotą przekazu, też z naszym odpowiednim nastawieniem, bowiem wszystko można - wykpić… Ale czy warto?

Powstańcze warszawskie piosenki. Etos harcerstwa. Etos walki. I nie zagubienia się w niej, w tej walce. O Ojczyznę. – Do broni dziewczyno, chłopaku, o wolność, o honor, o kraj…”

22 Drużyna Harcerska „Krzesiwo” z Międzyrzecza, 8 Drużyna Starszo Harcerska „Grom” z ze Zbąszynka, 10 DHNS „Dreptaki” z Rokitna, Drezdenecki Szczep Harcerski „Puszcza”, 56 DH „Grom” ze Związku Drużyn ze Skwierzyny, 19 DH „Wataha”, 1 DH „Sokół” z Przytocznej, 2 DH „Iskry” z Międzyrzecza, 12 DSH „Ogień” z Międzyrzecza - brały udział w przeglądzie piosenki w trzech kategoriach: Piosenka Harcerska, Piosenka Turystyczna i Piosenka Disco Polo.

                Na poważnie, w „Balladzie…” „ziemi pokłon składamy/taki prosty, harcerski”. Na wędrowca Szlaku, który został przetarty przez bohaterów – poprzedników, wiecznych wędrowców, a dzisiaj jest współcześnie kontynuowany, dosłownie i jako archetyp. „Płonie ognisko i szumią knieje – lasy i przyroda jako świadkowie wydarzeń, historii, heroicznych ludzkich osiągnięć. A – drużynowy jest wśród nas… Drużynowy opowiada… Przekaz bezpośredni jest bardzo ważny, opowieści ogniskowe, i przykład własny. Osobowości instruktorów, drużynowych. - Świat jest zielony. Zakochaj się w harcerstwie. Bowiem daje ci oparcie… - jak sądzę.

I ludzi - daje. „Śpiewam że przyjaźni mi potrzeba, krąg przyjaciół, i miłości…”. Harcerski świat, w którym każdy jest dla siebie. Którego wspólnota harcerska  nie ogranicza, ale – po Norwidowemu - dopełnia. W jego osobowej wielkowymiarowości. W świecie tym tajemnym – nigdy nie za wiele jest zielonych myśli… Bardzo to ekologiczne, i społeczne, twórcze, inspiratorskie, które społeczność harcerska wzmacnia i przydaje mu rozwojowych impulsów… Nad wszystkim czuwają instruktorzy, pokolenia harcmistrzów, ich lata doświadczeń, przemyśleń i realizacji.

            Jest – wychowanie, powinno być – realizowane od maleńkiego dziecka, zuszka. Kandydata na harcerza, czyli dojrzałego w harcerstwie, jako stylu życia, człowieku. Kilkuletni kandydaci na harcerzy śpiewający w uroczych mundurkach. Gromady zuchowe z instruktorami. 7 GZ „Niedźwiedzie Łapki” z Międzyrzecza (centralny temat – rozmowa ze swoim ukochanym czworonogiem), 3 GZ „Leśne Pogotowie” ze Skwierzyny, 1 GZ „Rozbrykane Iskierki” z Przytocznej, 22 GZ „Mali Odkrywcy” z Drezdenka i 2 GZ „Słoneczna Gromada” z Międzyrzecza. Kultura słowa jest też jednym z tematów piosenek. Ma stać się modna, w opozycji - do wulgaryzmów. Ma się stać nawykiem, nauką zuchowo-harcerską. Piosenkom harcerzy i zuchów towarzyszy żywy komentarz, zachęta i aplauz- harcerskie „brawo… brawisimo, ale f-fenomenalnie, fantastycznie no i fajnie…”.   Zieloność dzisiaj króluje, w tekstach, strojach i mundurkach. W filozofii. To moje dzieci – mówi mi jedna z instruktorek grupy zuchowej. Spod sceny zachęca je, ośmiela. Wykrzesać z kilkuletnich dzieci ukierunkowaną spontaniczną radość z wykonywania przez nich subtelnie zakreślonego planu zuchowego wychowania, sprawić by się przy tym dobrze bawiły… Metody niekonwencjonalne – rockandrollowe na przykład… Zdobywanie sprawności zuchowych – żółtych gwiazdek, to docenienie małego człowieka, z Jego imienia i nazwiska. Jego starań.

            Ceni się drużynowych, instruktorów. Są solą ruchu harcerskiego. Druh Adrian Portała, wychowanek phm Marii Sobczak-Siuty, komendantki Hufca ZHP Międzyrzecz, wieloletniej nauczycielki i instruktorki harcerskiej, reżyserki teatru dziecięcego, jeden z wielu wychowanków – też mówi druhna Maria o nim, i o innych – moje dzieci… student Adrian ma dzisiaj urodziny. Dostaje życzenia urodzinowe od wielu osób, od całej sali siorbowiczów, i uściski komendantki Hufca ZHP. Już zdążył wychować kilka młodszych drużyn harcerskich.

            Kategoria: Piosenka Turystyczna. Harcerz jest turystą pracowitym. W Bieszczadach harcerze pomagali rolnikom w pracach. Teraz uczą harcerstwa się na biwakach, obozach. „Zostawię tyle gór, ile udźwignąłem na plecach…” Drezdenecki Szczep Harcerski „Puszcza” ma szeroki asortyment pieśni wędrowniczych – wędrowca los – słyszę – to twój los – przecież wiesz…” Harcerz – (zielonym) turystą się urodził. Happening na sali. Dotyczy także niepełnosprawnych braci-harcerzy z DPS Rokitno. 10 Drużyna Harcerska Nieprzetartego Szlaku. Jeszcze jest ten Szlak – nieprzetarty… Świat akceptacji siebie, poprzez innych, przy głębszej niepełnosprawności umysłowej. Ale jakżeż Oni potrafią się bawić, tańczyć do muzyki! Jest z nimi opiekunka grupy. Tam, w DPS, są często zabawy przy muzyce, przy disco, byłam, widziałam… Przybyli z Rokitna z własnym oprzyrządowaniem muzycznym, bębenkiem, grzechotkami. Śpiewają o stokrotce i harcerzu, o miłości zawsze nieśmiertelnej, wspólnym pragnieniu wszystkich ludzi. Dostaną wyróżnienie w Festiwalu, przyznane im przez Jury.

Następny tekst do muzyki. Wędrówka jak do Jeruzalem. Bardzo symboliczna. Wiecznych Wędrowców eskapada.

            Piosenka Disco polo. Zastanawiałam się na doborem kategorii festiwalowych. Przy patosie pieśni patriotycznych, poezji wędrowania przez szlaki realne i symboliczne, ku spełnieniu. Disco polo jest – ku uciesze… Jest tak cieszące, że ociera się o pastisz. Specjalnie drużyny przygotowały stroje, włożono na nosy czarne cool-owe okulary, wybrano bardzo nieskomplikowaną muzykę. Dużo energii dziewczyny włożyły w taniec disco, spaliły kalorie… Decybele drżą w sali widowiskowo-kinowej MOK. Ona kocha – on nie, i na odwrót. Szukają miłości, przebierają w partnerach. Wzajemne oczekiwania są dosyć nieprzystawalne… Zrobiły się z występów kupleciki kabaretowe. – Przez twe oczy zielone, zielone… Zaczynamy nucić wszyscy… Nagle ta piosenka staje się ładna, podoba się nam bez względu na gusta. Disco polo - poprzez dosłowność, i dobry warsztat muzyczny.

            Po przeglądzie drużyn harcerskich – czas na koncert Gwiazdy poprzedniego Festiwalu, zespołu który zajął pierwsze miejsce. Kwartet, zespół 12 DSH „Ogień” – dwie dziewczyny bardzo dobrze śpiewające, znane nam w Międzyrzeczu z udziału w imprezach lokalnych: Simona Szudra, i Weronika Skręty oraz ich akompaniatorzy na gitarach klasycznych: multiinstrumentalista Michał Plebaniak i Martyna Matuszewska. Z przyjemnością ich się słucha. Pod sceną – szał! Tańczą zarówno małe zuszki, jak i starsi harcerze. Totemy zuchowe wysoko uniesione… Znowu piękne teksty – „to co ważne będzie nam dane pod górę nieść…” Godzinny koncert z bisem.

            Czas na ogłoszenie wyników IX SIORBY. W kategorii Piosenka Harcerska Złotą SIORBĘ oraz nagrodę burmistrza (gitara) otrzymał 2 DH „Iskry” z Międzyrzecza, Srebrną SIORBĘ – 8 DSH „Grom” ze Skwierzyny, Brązową SIORBĘ – Drezdenecki Szczep Harcerski „Puszcza”. Dzierżą wielkie Łychy w odnośnych odcieniach…

Piosenka Turystyczna: Złota SIORBA – 9 DSH Grom” ze Zbąszynka, Srebrna SIORBA – 19 DH „Wataha” z Pszczewa, Brązowa SIORBA – 56 DH „Grom” ze Skwierzyny.

Czas na SIORBUSIE zuchowe. Złoty SIORBUŚ : 1 GZ „Rozbrykane Iskierki” z Przytocznej, Srebrny SIORBUŚ : 3 GZ „Leśne pogotowie” ze Skwierzyny, Brązowy SIORBUŚ: 7 GZ „Niedźwiedzie Łapki” z Międzyrzecza.

            Zasłużone nagrody za zaangażowanie w Piosenkę Disco Polo. Złota SIORBA: 8 DSH „Grom” ze Skwierzyny, Srebrna SIORBA: 19 DH „Wataha” z Pszczewa, Brązowa SIORBA: 22 DH „Krzesiwo” z Międzyrzecza.

            Osobne wyróżnienia, które przyznały 17 WBZ i prywatni sponsorzy (A. Chmielewski i A. Luftman), powędrowały do „Włóczykijów” i „Dreptaków” Nieprzetartego Szlaku z Rokitna, 56 DH „Grom” ze Skwierzyny, 2 GZ „Słoneczna Gromada” z Międzyrzecza,  Drezdeneckiego Szczepu Harcerskiego „Puszcza” – który został zaproszony w charakterze Gwiazdy na następny Festiwal SIORBY, oraz do „Małych Odkrywców” z Drezdenka.

Iwona Wróblak

styczeń 2018