Niebieski marsz - Światowe Dni Wiedzy o Autyzmie
Zaświeć się na niebiesko. Włóż niebieską sukienkę, weź w rękę niebieski balonik. Autism Speaks, twórca globalnej akcji „zaświeć
na niebiesko” dla autyzmu, mówi, że "zaburzenia
ze spektrum autyzmu występują prawie 5 razy częściej u chłopców (1 na 54) niż
wśród dziewcząt (1 ma 252). Dlatego też kolor niebieski reprezentuje chłopców z diagnozą autyzmu". 2.
kwietnia został wybrany jako Światowy Dzień Wiedzy o Autyzmie, a kwiecień
został miesiącem świadomości i wiedzy o autyzmie.
Tytuł realizowanego Projektu – Razem do Autyzmu. Do wiedzy o autyzmie. Także
być może, myślę - bardziej przejaskrawiona, wyrazista
soczewka naszych - poniekąd - czasów… Dwa Dni w Międzyrzeczu poświęcone
propagowaniu, oswajaniu się z zagadnieniem autyzmu. Dwa dni razem, w integracji
- z osobami, które na co dzień mają znajomych, dzieci ze spektrum autyzmu. Autyzm
jest zaburzeniem społeczno – relacyjnym, i nie zawsze, niekoniecznie
intelektualnym…
Przy okazji ekspozycji w holu wystawy
prac plastycznych dzieci niepełnosprawnych rozmawiam z jedną z terapeutek,
nauczycielek z Specjalnym Ośrodku Społeczno – Wychowawczym w Międzyrzeczu –
instytucji, która przygotowała dwudniowy blok imprez, dziejący się w naszym
Międzyrzeckim Ośrodku Kultury. Mówię - chcemy mieć przyjaciół, być zauważalni,
i odrębni – Przetwarzanie i porządkowanie świata, wyrażanie siebie w tym świecie, przecież to uniwersalne?!. Tak – odpowiada. Ale my dajemy sobie z
tym radę, a nie wszyscy tak mają… Wspaniały film jest wyświetlany (dostał Nominację
do Nagrody Oscara) w
tym dniu o autystycznym Owenie, który jest już dorosłym młodym mężczyzną,
któremu się udało wrócić – za sprawą prawidłowej
terapii, myślę też, że posiadania kochającej rodziny. Owen nam opowiada. ON, i jego bliscy – ojciec,
matka, brat, lekarze, Owen opowiada jak on, autystyk, widzi i przeżywa świat… Historia choroby, informacje lekarzy, o tym jak
wielkie zaczął mieć zaburzenia w wieku trzech lat. Jak zamknął się (został
przez to zaburzenie zamknięty) w swym świecie – autystycznym więzieniu, i jak
go stamtąd wyciągano…
Walt Disney. Bajki, które oglądał od dzieciństwa,
i zna na pamięć każde słowo i scenę. Kreskówka o przerysowanych wyrazistych emocjach,
przetworzona przez kalkę jego umysłu. Ojciec rozmawiał z nim cytatami ze
scenariusza – w ten sposób do niego docierał. Do kogoś, kto chowa się, nie chce
(chorobowo nie może) wstąpić w dorosły (normalny) świat. Owen widzi ten świat jako
rozwrzeszczany, nabuzowany szumami, które nie pozwalają mu wypocząć, uciszyć
się. Wspaniale pokazane jest to w filmie scenami w zwalniającym tempie, w
kluczowych migawkach rysowanych niczym ołówkowe graffiti, przedstawiające Owena
na przestrzeni jego 20 lat życia. Okresy kłopotów w szkole, w której był przez
dzieci prześladowany (z powodu swojej inności). Późniejsze rozmowy z terapeutami,
w grupie z innymi osobami, o tym – jak ma się zachowywać, że trzeba uważać (na przejeżdżające samochody), i wyżej
unosić podbródek. Nasz – osób „z normą” – wgląd w autystyczny świat…
Na scenie w dekoracjach wielka niebieska
świecąca żarówka – z kablem, jeszcze do końca nie umieszczonym w zasilaniu… ale
gotowym. Kolory, i las, zielony, choineczki. Kolory na ubiorach dzieci, w
czasie Niebieskiego marszu przez miasto – one
lubią uciekać w kolory, kwiaty – mówi mi nauczycielka z SOSW o pracach
plastycznych. Zgeometryzowanie, artyzm, ucieczka od szarości (świata
wewnętrznego?). Wspierane jest to kolorowanie
przez nauczycieli – terapeutów. Radość (która uzdrawia, każdego zresztą),
wielobarwne zieloności, motyle skrzydełkowe – przedszkolaki z Przedszkola
specjalnego przy SOSW – bardzo ważnej instytucji wczesnego rozpoznania i
diagnozy zaburzeń. Śpiew ptaków, zawsze kojący. Barwne wstążki. Spektakl podopiecznych
SOSW bardzo starannie przygotowany. I dzieci autystyczne biorą w nim udział,
jest na scenie dziecko na wózku inwalidzkim, także jego osobę wkomponowano, w
ważnym epizodzie, w całość przedstawienia. Jedna z dziewczynek wyciąga z kosza
duże kwiaty, wyrzuca-kładzie je (z tego kosza, SWOJEGO kosza) do nas, do
widowni, do świata…
Nauczycielka mówi mi o formach
alternatywnej komunikacji dla (autystycznych) dzieci, które nie mówią… Muzyka,
barwy, dźwięki, kolorowe obrazy, bajki (Walt Disney), dzięki którym nauczy się
rozumieć świat… Wpatruję się w prace dzieci – w ich świat, przez lupę form
plastycznych. Wygiętość kocia (wykorzystano obłość papierowych talerzyków),
zielone drzewo jest jak rozwinięta harmonijka wachlarza japońskiego, jeż jest
kolczasty jaśniejszymi miękkimi maźnięciami pędzelka, TWARZ uśmiecha się na
niebiesko, liście są okrągłe jak słoneczne jabłka. Stwór z reniferowymi rogami
uśmiecha się nieziemsko. Linie ścisłe zakreślają kontur postaci tłuściutkiego kotka,
jego zarys. Uporządkowanie daje bezpieczeństwo. Trzeba chcieć to zrozumieć, dać wolność tej potrzebie
porządkowania, pomóc OSOBIE poradzić sobie ze światem, z jego - świata dla tej
osoby przetworzeniem – myślę o słowach
nauczycielki…
Łukasz Łyczkowski, wokalista o wspaniałym
głosie, sulęcinianin, który uczestniczył w programie Voice of Poland, na co
dzień koncertujący z zespołem „5 rano”, pokazuje się na scenie, wystąpi jako Gość
Specjalny. Łukasz pracuje jako terapeuta w DPS w Turku z ludźmi starszymi. Łukasz
wspomoże w dziele muzykoterapeutycznym Ewę Skrzek – Bączkowską i Izabelę
Niemiec, prowadzących koncert. Odrobina rock-and-rolla dla wszystkich. Mini
recital kilkunastominutowy przeradza się w zabawę dla wszystkich. Dla uczestników
przedstawienia z SOSW, dla publiczności. Łukasz śpiewa – trzymajmy się życia. Jak niebieskie ptaki. Hurtowy marsz uczestników
z SOSW na scenę, pląsania. Scena MOK się trzęsie…
Jedna z Mam z Klubu Rodziców SOSW wręcza
Łukaszowi upominek – podziękowanie. Słyszymy kilka słów od Tych, na których spoczywa
większość obowiązków w tytułu opieki nad dzieckiem niepełnosprawnym. Codzienna 24.
godzinna praca – walka o dziecko, z miłością do dziecka, który to wysiłek należy
wesprzeć we wszelki możliwy sposób. Trudno jest czasami pogodzić się z faktem
niepełnosprawności własnego dziecka. Zaburzenia ze spektrum autyzmu mają wiele
odcieni. Dzieci te są bardzo wrażliwe i tak należy na nie patrzeć. Na świecie
są specjalne miejsca spotkań dla osób z niepełnosprawnościami, klubokawiarnie. Otwierajmy
się na nietypowości i nieco inne zachowania. Dajmy możliwość funkcjonowania
mimo tych zaburzeń.
Drugi dzień ze Świadomością Autyzmu. Koncert
muzykoterapeutyczny „Żywioły”. Muzykoterapeutyczny powrót do świata natury. Do rytmu,
który – umiejętnie podany naszym wewnętrznym i zewnętrznym uszom – koi,
uspokaja i normuje. Dźwięki tak zwane pierwsze.
Chcę być jak wiatr, jak ziemia, która
daje nam schronienie. Pierwsze
najważniejsze emocje. Ciepła, pełna empatii, wokaliza Ewy. Bębny i inne
instrumenty nas rytmizują, uspokajają, ściszają do naturalnego tembru. Shruti
box – prastara kultura hinduska, może indoeuropejska
– kołysz nas ziemio, odpocząć po długim
dniu chcemy. Cztery żywioły pomagają, ale niech nie zagrażają… Niebieska
wstęga – jak woda, świat składa się z ognistych energetycznych szmatek i
niebieskich wodnych wstęg. Faluje nimi, żyje – razem z nami. Bądź z nami na
niebiesko. Rozumiej świat. Autyzm jest – wyzwaniem…
Koncert perkusistów z autyzmem, którymi muzycznie,
akompaniując na klawiszach, opiekuje się
Sławomir Filus. Bębniarze mają słuch muzyczny, poczucie rytmu. Mocne brzmienia
Szymona, perkusja to jego żywioł. Wsłuchujemy się w zamierzenia muzyczne wykonawców.
Specjalny Ośrodek Szkolno - Wychowawczy –
powiedział burmistrz Międzyrzecza Remigiusz Lorenz – dostanie z Projektu dużą
kwotę na techniczną poprawę jakości nauczania w Ośrodku. Scena MOK, profesjonalnym
udźwiękowieniem, światłami – myślę – jest dzisiaj wykorzystywana w stu
procentach właściwie, na inicjatywy wartościowe społecznie i kulturalnie,
edukacyjnie, i artystycznie – wszystko to razem jest dzisiaj na scenie...
W przygotowaniu Dniu z Autyzmem brali
udział: Stowarzyszenie Pomoc Dzieciom Niepełnosprawnym, Klub Rodzica Dzieci
Niepełnosprawnych, opiekunowie dzieci, terapeuci SOSW, Teatrzyk „Arlekin” przy
SOSW, Policja, Wojsko Polskie JW 5700, Straż Pożarna, Międzyrzecki Ośrodek
Kultury. Podziękowania dla sponsorów i osób wspierających: Banku GBS, Piekarni-Cukierni
Balcewicz ze Świebodzina, Starostwa Powiatowego, Studia G2 (widoczne na mieście
ulotki i plakaty).
Tomasz Madziar bawił publiczność
sztukami magicznymi. Pracownia Dworzec Tworzec przygotowała na placu za MOK-iem
sensoryczne gry i zabawy z dziećmi. Wojskowi przygotowali pokaz sprzętu
wojskowego i broni używanej w Wojsku Polskim (KBKS „Beryl”), odważni (znaleźli
się tacy) w specjalnej uprzęży do bezpiecznego pokonywania wąwozów dali się
ubrać w pasy, by przejść po zawieszonej między drzewami linie (pod czujnym okiem
fachowego opiekuna), także w użyciu był fantom służący do nauki pierwszej
pomocy przedmedycznej, który przyjechał w wozie strażackim. Można było do wozu
panów Strażaków - wejść, także do wozu bojowego… I zrobić na pamiątkę fotkę.
Iwona
Wróblak
kwiecień 2018
.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz