Niepocieszony (czytelnik...

To denerwująca książka – nic nie idzie tak jak czytelnik oczekuje...

Rozłażące się Szwy Czasu.

Ryder bez imienia pianista

przyjeżdża na koncert bo wybitnym pianistą jest. Tak o nim mówią w mieście, gdzie podobno ma syna, ale miasta niby nie poznaje, bo błądzi.

Hotel jest jak wieża babel, wszędzie Rydel ma daleko i blisko, może kafkowsko.

Swą partnerkę czy żonę (matkę dziecka) przypadkiem niby spotyka, bo to jest jedną z misji mu zleconych poza graniem koncertu. Czegoś chcą od niego, tylko program pobytu jakby jest przez niego prześniony (czy zgubiony...). Jak sen, że na koncert przyjadą jego rodzice bardzo angielscy. Którzy wyuczyli go dobrego wychowania przynajmniej manier. Będzie Niepocieszony.

Ryder nie gra, nie zagra koncertu, jak w wielkim śnie, gdzie czas jest koślawy, a końcowe akapity mówią, że jednak nie jest dobrze (przez rodziców) wychowany.

A takim byłoby danie przez niego koncertu, dotrzymanie umowy porozmawiania z własnym synem. Sophie matka chłopca wie więcej o ich związku niż autor powieści i Ryder.

Wszystko się rozłazi, rodzice Rydera nie przyjeżdżają karocą ani w ogóle. Więc - jak mi się wydaje – dlatego on nie gra koncertu. Niepocieszony, tylko płacze u pani Stratmann menadżerki, jak dziecko. Nieutulonymi dziećmi jest więcej postaci w książce... W śnie książki. W wyobrażaniu autora... Może Ryder po prostu jeszcze śpi, zmęczony koncertami, w samolocie...?

Kazuo Ishiguro „Niepocieszony”, Laureat Nagrody Nobla 2017. Z księgozbioru ciekawych książek z naszej Biblioteki Publicznej.

Iwona Wróblak

marzec 2025 r.