Wejść na szczyt i zejść.

Człowiek potrzebuje przestrzeni i nieba

Mija 25 lat Projektu „Korona Gór Polskich”. 150 tys. ludzi obecnie chodzi w tym Projekcie po polskich górach, wymieniają się internetowo informacjami o szlakach itp. Jestem na uroczystości Zakończenia Projektu KGP w Szkole Podstawowej nr 2, bo to uczniowie z tej szkoły zdobyli wszystkie 28 szczytów polskich. Uroczysty Finał. Cześć górom – górom cześć!.

Obecni są lożanci, opiekunowie; Antoni Kubik, Jerzy Siłuch, Mirek Bawolski, Krzysztof Pelc i Janusz Wierzbicki, wielokrotni Zdobywcy KGP, przyjechali specjalnie do Międzyrzecza, by uroczyście nadać młodym ludziom - góralską ciupagą (ma 120 lat) - godność zdobywcy KGP. Są też rodzice, będą fotki, filmiki, i duma z dziecka... Ananas – piękny owoc, i symbol niepokornego Zdobywcy, będzie im – przez ich dziecko – wręczony.

Katarzyna Chmielewska, nauczycielka matematyki w szkole, przedtem znana międzyrzeczanom, i nie tylko, jako twórczyni niezapomnianego Zespołu Muzyki Dawnej „Antiquo More”, a od sześciu lat wychowawczyni klasy, która zdobyła wszystkie 28 szczytów, mówi – przeżycia zupełnie inne... Te w górach. Dyrektorka Szkoły Katarzyna Dymel 6 lat temu dała zielone światło.

Klub Zdobywców Korony Gór Polskich... Wszyscy tu mówią sobie po imieniu, bez względu na wiek. Nawiązały się przyjaźnie. Dzieci bardzo się przez te lata zmieniły. Bo góry zmieniają. Może to taki naturalny zew ludzkiego (górskiego) nomady, z nauką myślenia o Grupie, troską o innych... To co w nas najlepsze.

Wiecznie żywe pytanie, jakie się zadaje także wysokogórskim wspinaczom. Po co tam idą? Odpowiedź niezmienna - bo góry SĄ. Tam czują się wolni, swobodni, człowiek potrzebuje przestrzeni i nieba, jest w tej niebnej przestrzeni inaczej umieszczony. Zaczyna ODDYCHAĆ. Powietrze tam jest ostrzejsze, wzrok się poprawia.

Góry to czas, żeby zweryfikować się. Tu nie da się udawać. Bezpośredni kontakt przez całą dobę jest nieocenionym źródłem poznania ucznia, w klasie nie ma na to czasu. Dzieci złapały bakcyla – samowiary w siebie, chęci do życia-do pokonywania przeszkód, jest szansa, że to się przełoży na dalsze ich życie. Ich aktywność, chęć doskonalenia się – przy dobrej zabawie, nie tylko edukacja, chociaż oczywista i bardzo ważna. Życie i codzienność, coś z nią robić... Emocje będą wspominane po latach.

Jerzy Siłuch, lożant, chodzi po górach od 4 roku życia. Mówi – jak usiądę (na miejscu) – to przestanę Żyć. We wszystkich górach jest U Siebie. Taka jest logika gór. Wspinania się. Także ważne jest logistyczne przygotowanie, orientacji w terenie uczyć się można w harcerstwie. By znać się na mapach.

O rana w budynku B SP nr 2 - tzw. przesłuchania uczniów przez lożantów – weryfikatorów. Opowiedzieć o wejściu i zejściu, o tym, co widzieli po drodze. Przypomnieć sobie chwile, kiedy byli w Drodze razem. Rozmowa przyjaciół, ludzi się rozumiejących.

Michał. Obsługuje projektor, na którym widzimy zdjęcia Grupy ze zdobywania szczytów, sam zmontował materiał filmowy. Michał zdobył np. Śnieżnik, opowiada mi o drodze w górę, o schronisku, gdzie mieszkali, jak zeszli ze szczytu na czeską stronę, o panoramach. To był wymagający kondycji stromy 3- godzinny szlak. Sam nie był bardzo zmęczony. Michał w górach był nie pierwszy raz... Z rodzicami często spędzają tam wakacje. Nie ma monotonii. Chodzenie w góry to tradycja w rodzinie, jego mama też chodziła.

Postęp integracji w klasie jest widoczny, przemiana jednostek w grupę, która tworzy zespół, Być w Nim Kimś; niesamotnym – wspierać innych i być wspieranym. Szkoła ma wieloletnie doświadczenia harcerstwa (Hufiec ZHP im. Szarych Szeregów), przemiany – w stronę doroślenia – już zaistniały. Każda grupa, klasa, czymś się wyróżnia, zostawia w kronice pamięci Szkoły określony obraz, ich określa Projekt KGP. Szkołę opuszczą z bagażem wspomnień.

Podróże to jedyna rzecz, za którą płacimy, a stajemy się bogatsi. Podziękowania dla dzieci – Dyplomy uznania, ich rodziców, obecnych na uroczystości przedstawicieli Gminy Międzyrzecz, radnych, lożantów. Dla pani Katarzyny Chmielewskiej, opiekunów. Osobne – od pani Dyrektorki – dla nauczycieli – za ich kreatywność, zaangażowanie.

Każdy koniec drogi jest w rzeczywistości początkiem nowej podróży.

Iwona Wróblak

czerwiec 2024 r.