wtorek, 20 sierpnia 2024

 

W królestwie siedmiostrunowej violi da gamba


Drugi – w naszym kościele św. Jana – koncert w ramach Festiwalu „Muzyka w Raju”, łącznie w dniach 14-24 sierpnia odbędą się 22 koncerty; w Międzyrzeczu, Świebodzinie i Gorzowie.

Viola da gamba motywem przewodnim tego koncertu, i André Lislevand z Włoch, jeden muzyków zaliczających się do czołówki europejskiej. Godzinny koncert na muzykę orkiestrową pisaną na violę da gamba od późnego renesansu po epokę romantyczną.

Utwory w rożnym stylu i tonacji, ukazujący możliwości tego instrumentu, także kunszt gry André Lislevanda. Muzyka dla koneserów. Subtelne kompozycje, wątki osnute wokół tematu...

Silvestro Ganassi (1492–1565): Recerchar Terz ze zbioru „Regola Ruberia” (Wenecja, 1542), Tobias Hume (1569–1645): Pavane nr 42 ze zbioru „The First Part of Ayres” (Londyn, 1605), Johann Sebastian Bach (1685–1750): I Suita G-dur na wiolonczelę solo BWV 1007 (transkrypcja: Paolo Pandolfo), Courante, Sarabande, Gigue

Christopher Simpson (1606–1669): Preludium ze zbioru „The Division Violist” (Londyn, 1656). Antoine Forqueray (1672–1645): La Dubreüil ze zbioru „Pièces de Viole avec la Basse Continue” (Paryż, 1747), Johann Sebastian Bach: IV Suita Es-dur na wiolonczelę solo BWV 1010 (transkrypcja: Paolo Pandolfo), Sarabande, Bourrée I i II, Gigue, Tobias Hume Captaine Hume Galiard ze zbioru „The First Part of Ayres” (Londyn, 1605).

Richard Sumarte (?–po 1630): Daphne ze zbioru „Manchester Gamba Book”,

Georg Philipp Telemann (1681–1767): Fantazja XI ze zbioru „12 Fantasias a Viola da gamba Solo” (Hamburg, 1735): Allegro, Grave, Allegro.

Karl Friedrich Abel (1723–1787): Allegro A18, Adagio A2, Andante A10 ze zbioru „The Drexel Manuscript” (Londyn, po 1770), Marin Marais (1656–1728): Les Voix Humaines ze zbioru „Second Livre de pièces de Viole avec basse continue” (Paryż, 1701), La Guitare ze zbioru „Troisième Livre de pièces de Viole avec basse continue” (Paryż, 1711).

Viola da gamba - dawny instrument muzyczny z grupy chordofonów smyczkowych, popularny w renesansie i baroku; używany do gry solowej i zespołowej. Określenie da gamba wskazuje na sposób trzymania instrumentu podczas gry, czyli w pozycji pionowej, na nodze lub między kolanami. Pudło rezonansowe violi da gamba było kształtem zbliżone do korpusu skrzypiec. Brzmienie gamb było łagodne, ciemne i ciche.


Iwona Wróblak

sierpień 2024 r.






Brak komentarzy:

Prześlij komentarz