Muzycznie, poetycko i patriotycznie – dla dzieci
Na sali widowiskowo-kinowej MOK Projekt
autorstwa Zdzisława Musiała „Różne drogi
do wolności”, czyli jeden z koncertów z okazji 100. Rocznicy odzyskania
przez Polskę niepodległości, które ostatnio oglądaliśmy w tym miejscu. Spektakl
słowno – muzyczny, wzięły w nim udział
dzieci i młodzież z Państwowej Szkoły Muzycznej I. stopnia w Międzyrzeczu i z innych
okolicznych szkół.
Organizatorem koncertu było
Stowarzyszenie „LWG” – prezes Zdzisław Musiał, partnerami: PSM w Międzyrzeczu,
MOK. Projekt był współfinansowany ze środków województwa lubuskiego.
Zdzisław Musiał od lat jest bardzo
aktywnym animatorem w zakresie obywatelskiej edukacji kulturalnej, muzycznej, w
naszej gminie. Znane są jego koncerty w ramach Lubuskich Weekendów Gitarowych,
Koncerty Organowe i inne wydarzenia muzyczne, które zorganizował, wiele nich na
bardzo wysokim poziomie artystycznym. Cieszę się, że jego wieloletni wysiłek
został zauważony - w formie Odznaki
Honorowej za Zasługi dla Województwa Lubuskiego, którą wręczył mu, przed
koncertem, przewodniczący Sejmiku Województwa Lubuskiego Czesław Fiedorowicz.
Wydarzenie patronatem honorowym objęła Marszałek Woj. Lubuskiego Anna Polak
Jak przystało na koncert o tej
tematyce, widowisko rozpoczęto od odśpiewania Hymnu Państwowego przez zgromadzone na sali dzieci i młodzież z
opiekunami, przybyłe z naszych szkół.
Co wiemy o Polsce, co wiemy o naszym
kraju, co wiedzą najmłodsi… Bardzo młodzi
Polacy, dzieci z jednego z międzyrzeckich przedszkoli? Ile wiedzy przesączyło
się do w ich główki z podsłuchanych rozmów w domu rodzinnym, z zajęć w grupie?
Jaka jest jakość tej wiedzy, w jakim wieku trzeba zacząć mówić o obywatelskim
patriotyzmie? Ile pracy wychowawczej stoi przed pedagogami, przed rodzicami,
żeby następne pokolenie świadomie żyło i pracowało dla dobra swojego i Polski?
Moja ocena – dużo.
Historia jest trudna. Dzieje kraju
to nie tylko daty, wydarzenia, które trzeba znać. To także klimat zdobywania
tej wiedzy. To wychowanie. To edukacja kulturalna, muzyczna. To łączność mentalna
z naturą, z przyrodą, z krajobrazem. To otwartość na nowe wyzwania… Zdolność do
(krytycznej) analizy przeszłości. Zaufanie do nauczycieli, którzy będą tę wiedzę
przekazywać.
Jak mówić do dzieci o patriotyzmie.
O polskim ich Domu, w polskiej
szkole. Strofy poezji są czasami trudne, te najpiękniejsze. Ale warto je
znać... Są tu recytowane. Też w staropolskim języku, starannie artykułowane, z
troską o słyszalność każdego słowa. Akompaniuje dzieciom Przemysław Kojtych,
nauczyciel klasy fortepianu ze Szkoły Muzycznej w Międzyrzeczu.
Juliusza Słowackiego tekst o gen.
Józefie Sowińskim, obrońcy podwarszawskiej Woli w czasie Powstania
Listopadowego w 1831 r. Wiersze najpiękniej mówiące o miłości do Ojczyzny
autorstwa innych autorów. „Do kraju
tego…” C.K. Norwida, wiersz emigranta polskiego, któremu nie dane było
ujrzeć wolną Polskę. Pytania jak takty muzyki. Kochasz ty dom/ rzeźbiącą woń/ skoszałych traw… Słowna przechadzka
po krużgankach Wawelu, pomniku naszej tysiącletniej państwowości. Ignacy
Krasicki i jego mądre bajki, które nie straciły wiele ze swojej aktualności.
Historia i sztuka nawzajem się splatające, w kulturę – bez niej naród może
zamienić się w bezimienny kraj…
„Rota”
Marii Konopnickiej – Nie rzucim ziemi…
Znamy cenę tej daniny krwi, którą trzeba ofiarować, żeby zachować państwowość,
podmiotowość na arenie międzynarodowej. Bywała ogromna. Śpiewała o tym Kalina
Tomysek w swojej pięknej, monumentalnej, pieśni „Orzeł biały”, o dzieciach,
którym nie dane było, w danej chwili historycznej, zaznać dzieciństwa. Śpiewała
na tle surowych biało-brzozowych krzyży nagrobnych pieśń o małym 11.letnim
Wojtku Zalewskim, która poległ w Powstaniu Warszawskim, jak tysiące innych
walczących dzieci.
„Dziewczyna
z granatem” – pieśń, jedna z pieśni walczącej z nazistowskim okupantem w
1944 r. Warszawy. Delikatna muzyka Kojtycha jak marzenia wczesno dziewczęce o
miłości, tej pierwszej, najzwyklejszej w wieku nastoletnim, marzenia wtedy brutalnie
zderzone z realnością wojny.
Cienie i blaski Polski walczącej.
Obcobrzmiące nazwiska patriotów polskich, ludzi którzy z wyboru byli Polakami,
i oddali życie za przybraną ojczyznę. Kiedyś Polska była wieloetniczna,
wielowyznaniowa, bogata, otwarta na innych i wielka, przy tym politycznie
potężniejsza… Przysłowiowy – dobry duch
człowieczy w gorącej pieśni polskiej.
Wierszyk „Kto ty jesteś Polak mały” ze zbioru Katechizm polskiego dziecka Władysława Bełzy z 1912 roku – dzieci
dzisiaj umieją ten wierszyk. Recytowały na scenie.
Spektakl
zakończyło wspólne, dzieci z PSM (Julia Szymańska, Kalina Tomysek, Małgorzata Orzłowska i absolwentka Szkoły Marta Plewa) i pana Musiała, który akompaniował sobie na
gitarze klasycznej, odśpiewanie Pieśni Legionowej „Maszerują Strzelcy…”, do której wykonania dołączyła się sala.
Iwona
Wróblak
listopad 2018
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz