Tolkien – fantastyczny...

Zanurzyć się w fantasy... Ludzie zawsze tęsknili za światem dobrej bo zwycięskiej magii, za herosami, którymi stają się zwykłe istoty człowiecze, kiedy walczą ze złem. Fragmenty „Hobbita” czytane są w Bibliotece Publicznej, piękne wydania Tolkiena są w zbiorach placówki.

W Dyskusyjnym Klubie Książki, Międzyrzeckim Saloniku Literackim i Kąciku Twórczym SP nr 2 – święto czytania „Czytania Tolkiena”. John Ronald Reuel Tolkien (1892 – 1973) - profesor filologii klasycznej i literatury staroangielskiej na University of Oxford, Opublikował ponad 100 prac z dziedziny filologii i literatury dawnej, współpracował przy powstaniu największego słownika języka angielskiego „Oxford English Dictionary”. Znał (w różnym stopniu) ponad 30 języków m.in. łacinę, nordycki, staroislandzki, anglosaski, staroirlandzki. Renata Dyla, moderatorka wydarzenia, opowiadała ciekawostki o pisarzu.

Tolkien to uwielbiany przez fanów fantasy brytyjski pisarz, autor „Hobbita” (hobbit - fikcyjna rasa inteligentnych niskorosłych stworzeń o mocno owłosionych stopach, także – dzisiaj – jedna z dawnych form człowiekowatych), „Władcy pierścieni”, gdzie akcja rozgrywa się w mitycznym świecie Śródziemia („middangeard” lub „Śródziemie” - to świat ludzi), „Silmarilliona” i kilku krótkich opowiadań bardziej lub mniej związanych z mitologią, tzw. Legendarium Śródziemia.

Tolkien spopularyzował literaturę fantasy. Gatunek literacki stylizowany na dawne sagi, np. nordyckie, świat na pograniczu realności i fantastyki; mit jak paradokument niekoniecznie spisany słowami, tkwiący w naszej pamięci... gatunkowej...?; Pradawne bajania-podania ludowe/rodzinne (bo świat istot niekoniecznie człowieczych jest wielką Rodziną) powtarzane przez bardów w domowym zaciszu, opowieści o przodkach, ich przygodach. Mitologie ma każdy region, kultura, i czas, kiedy Rzeczy się wydarzają, a jego tego linearnego czasu mierzalność nie jest tak istotna... Jest bezczasowa. Jak nauki z nich wynikające.

Świat fantastyczny tworzony z rozmachem, opracowany w szczegółach, jak to jest u dobrych autorów. Tolkien pisał też wiersze. Mieszczące się w konwencji gatunku, w swoistym rytmie jak w wygrywanej raz po raz melodii, z określanym tradycją metrum, ze stylizowanym na dawne słownictwem, z motywem Wędrowca, który – tak czy inaczej – powróci (na swój tron).. bo świat powraca, utkany w swą pajęczynę jak w koło istnień/gatunków/przyrody, niezamknięte swymi powrotami wędrowniczymi - do końca.... Recytujemy niektóre. Bierzemy udział w tej epopei, jako jego słuchające części-podmioty...

Iwona Wróblak

marzec 2024 r.