Rodzinne wspólnotowe wigilie

            Jedna z tych rodzinnych, w znaczeniu wspólnoty, Wigilii, które przed 24.grudnia odbywają się w stowarzyszeniach, organizacjach pozarządowych, w grupach osób, które na wzór dawnych maleńkich społeczności celebrują w swoim gronie wzajemną świąteczną obecność.

            Dom Pomocy Społecznej w Międzyrzeczu powstał w 1994 r., to już XI wigilia, którą obchodzą podopieczni Domu - razem z personelem, rodzicami i sympatykami oraz zaproszonymi gośćmi – z Urzędu Miasta, Starostwa Powiatowego. Jak mówi mi jedna z mieszkanek Domu, uczestniczek Warsztatu Terapii Zajęciowej, wigilijna ryba jest co roku tak sama dobra. Rzeczywiście, kuchnia DPSowska jest bez zarzutu, mieszkańcy DPS w ramach zajęć korzystają obligatoryjnie z nauk, jak smacznie przyrządzać posiłki.

            Czerwony barszczyk, przepyszna ryba i opłatek. Ciasto – makowiec, babka. Po polsku i w szczególnym klimacie wypracowanych wzorców społecznego integrowania się, zarówno w małym, WTZowskim wymiarze, jak i większym, tym na zewnątrz, społecznym – bo taki jest cel istnienia ośrodka.

            Zbieramy się na pięterku DPS, w pustej sali z dekoracjami do sztuki, na tle dużej srebrnej Gwiazdy Betlejemskiej, gdzie z uwagą możemy wysłuchać i zobaczyć, jak w tym roku uczestnicy przedstawią tradycyjny teatr jasełkowy. W każdym roku jest on nieco inny, wątki są oczywiście podobne, a całość formą jest dostosowana do odbiorców. Czytelne komunikaty, tablice z napisami, wyraźnie oddzielone od siebie, następujące po sobie, sceny.

            Dom Pomocy Społecznej ma niewidomą, pięknie czysto śpiewającą Monikę Kubiak, ozdobę i klejnocik każdej imprezy. Dzień Ten, wigilijny wieczór, przez nią świątecznie anonsowany, musi być szczególny. Ludyczne stroje aktorów, nawiązujące do naszej słowiańskiej historii, Anioł (Marcin Mazurkiewicz) jako lektor opowiadający historię ludzi jako gatunku istot czujących, opowieści  historiozofii moralitetowej. Sceny ilustrowane są  kolędami, które śpiewają z aktorami także zaproszeni goście.

            Słowo wstępne wygłosił ks. proboszcz parafii św. Wojciecha Janusz Brembor. O tym, że nikt w Ten dzień nie może być samotny, w znaczeniu i  sakralnym i świeckim. Bożonarodzeniowa atmosfera. Życzenia od Eweliny Izydorczyk-Lewy w imieniu burmistrza, od dyr. PCPR Elżbiety Ostaszewskiej – z ramienia Starostwa. Dyrektor DPS Anna Kwiecińska mówiła o konieczności okazywania sobie troski i szacunku, miłości i zrozumienia, które da siłę, by osiągnąć założone cele. Są kompatybilne ze środkami, które służą do ich osiągnięcia… Cząstki wigilijnego nastroju są obecne w każdym dniu roku upływającego w Domu Pomocy Społecznej.

Wspólnotowe wigilie są ważne w naszej kulturze narodowej.

Iwona Wróblak
grudzień 2015