Lubuska Gala Teatralna. Scena młodzieżowa.

.

           

            Na Galę zespoły teatralne przyjechały z całego województwa lubuskiego. Instruktorzy i ich uczniowie kipią pomysłami. To uczta dla teatromanów. I ważne wydarzenie kulturalne.

            Jako pierwszy wystąpił „Sfumato – plastyczna forma teatralna” (grupa starsza) z Gimnazjum nr 1 w Zielonej Górze. Spektakl baletowy „Ikarie”. Scenariusz, reżyseria, opracowanie muzyczne i plastyczne – Marzena Nowicka i zespół. Sfumato, jak czytam w Internecie - termin wywodzi się z  włoskiego słowa fumo oznaczającego dym, dzięki łagodnym przejściom światłocieniowym zaciera się wyrazistość konturu.

Bardzo ciekawe, jeśli nie najciekawsze przedstawienie. Ikarie to krainy mitów umysłu ludzkiego. Prawieczne archetypy i symbole sięgające do  najstarszych eposów, w tym greckich. Towarzyszy im piękna muzyka będąca pewnie konglomeratem kultur kolebek cywilizacji. Ruch i muzyka, taniec i  balet, można tymi kanałami wyrazić, jak się przekonaliśmy, bardzo wiele. Sakralne początki filozofii i religii, wynurzanie się ich z prapoczątków stawania się świata istot odczuwających. Ich słuchanie odgłosów płynących z wewnątrz nich, i tych zewnętrznych. Ich próby znalezienia własnego miejsca, na  początku pokorne i nieśmiałe, oddające cześć siłom, których się boją, nie rozumieją. Wiedzą, że konieczne jest umiejscowienie się w kosmosie przyrody, przynależność i przestrzeganie tabu, które da im bezpieczeństwo. Sacrum, wyrażające się tu białymi welonami, uświęceniem posągów tworzonych na wzór  ludzkich istot, przepełnia spektakl. Jest on, myślę, właśnie o ludzkim sacrum, ciągle tym samym, najważniejszym akcie człowieczeństwa. Któremu poświęca się nawet życie człowieka.

            Zespół Teatralny „Paradoks” z Publicznego Gimnazjum w Drzonkowie. Spektakl „Wiedźma”. Scenariusz: zespół. Reżyseria: Irena Kociszewska, opracowanie muzyczne i plastyczne: zespół. Dobro i zło, czerń i biel, sen i jawa. Magia jest w śnie. Czary są tam, gdzie jest mrok. Wtedy i nazwy nie mają znaczenia. Może też etyka i moralność ludzka… Biel i czerń postaci walczą o władzę nad śpiącą dziewczyną. Czy biel jest nieświadomością czerni??  Nieświadomością wiedzy. Wiedźma jest przede wszystkim bardzo samotna. Chociaż ma władzę nad ludźmi. Kleofans jest wobec Niej bezbronny. Ale  taka jest natura panowania… podobno. Aby ludzie podążali - za… Etiuda o wiedzy, dobru i złu.

Zespół Teatralny „Bez granic”. Gimnazjum nr 7 w Zielonej Górze. Spektakl „Coś”. Scenariusz: Kamila Winkler na podst. „Historii pewnego przedmiotu” Anety i Adama Wojtyszków. Reżyseria, opracowanie muzyczne plastyczne: Kamila Winkler. Oczekiwanie się dzieje. Na Nią, która nie jest – sztućcem, zabawką, narzędziem. Niepokój oczekiwania. Śmietnik zamiera w pytaniach. A Ona czyli Coś musi/chce dowiedzieć się o swojej tożsamości. Zanim zostanie wyrzucona. Psychologia mrowiska/armii/społeczeństwa zmilitaryzowanego. Nieokreślonego nie wpuszczać do szeregu. Wiedzę o Cosi mają zabawki, może poprzez swoje zastosowanie – zabawianie? Służą do pokazywania się, użyteczne do momentu czy procesu zepsucia/zużycia. Które nieuchronnie nastąpi. Coś chce ich pobudzić do myślenia, czyli do rzeczy niemożliwej, bo one, Zabawki, już się zbyt długo bawią, by zacząć myśleć…             Myślę, ten tekst tak często wykorzystywany, jakże wiele budzi skojarzeń...

Zespół Teatralny „Mieszko”. Dom Kultury w Ciosańcu. Spektakl „ Klara i Pani Róża”. Scenariusz: adaptacja według „Oskar i Pani Róża”. Reżyseria: Agata Wojciechowska. Opracowanie muzyczne: Agata Wojciechowska. Łóżko i Klara, śmiertelnie chora dziewczynka, którą odwiedza wolontariuszka Róża i chora koleżanka. Rodzice nie mogą znieść jej bliskiej śmierci, nie umieją o tym z nią rozmawiać. Nie pomagają jej… Klara czuje się winna wobec lekarza, bo… nie spełnia jego oczekiwań. Rozmawia z Panią Różą, która namawia ją do zwrócenia się do Boga. Jest sama ze swoją śmiercią. Zachowujemy się tak, jakbyśmy byli nieśmiertelni – mówi dziecko… Cierpienie fizyczne się znosi, psychiczne się wybiera. Klara przed śmiercią pociesza swoich rodziców i cicho odchodzi. Róża po śmierci tego wspaniałego dziecka nie będzie już ciocią Różą małej Klary, tylko wolontariuszką. To wielka dla  niej strata i ma tego świadomość.

            Zespół Teatralny „DAmm”. Kostrzyńskie Centrum Kultury. Spektakl „Dom Bernardy Alba”. Scenariusz: adaptacja według Federerico Garcia Lorca. Reżyseria: zespół. Opracowanie muzyczne i plastyczne: zespół. Skostniałe struktury społeczne i rodzinne, patriarchalny model, któremu poświęca się  donna Alba. W posłuchu trzyma swe trzy córki. Trochę melodramat brazylijski. Konkurujące o serce mężczyzny trzy siostry. Opowiadanie kończy się  samobójstwem jednej. Matka tuszuje rodzinny dramat, bo tak każą tradycja i obyczaj.

Kabaret „Plama” z Publicznego Gimnazjum w Cybince. Spektakl „Kura domowa”. Scenariusz: Celina Wołczek. Reżyseria: Celina Wołczek. Opracowanie muzyczne: Celina Wołczek i Kamil Wołczek. Zabij w sobie kurę domową – czyta w kolorowym pisemku pani domu. To przepis kulinarny?…Postanawia się zbuntować i nie gotować obiadu. Dzisiaj ma to zrobić pan domu, ona markuje chorobę. Jak małżonek sobie poradzi? Nie bardzo umie. A dzieci domagają się obiadu. Podrzucane patelnią naleśniki przylepiają się do sufitu. Chaosu dopełnia wizyta ciotki, która też nie umie gotować. A już dopustem jest pomoc teściowej, chociaż jej kotlety mielone są dobre.

            Zespół Teatralny „Małe Conieco” z Gimnazjum w Czarownicach. Spektakl „Księżniczka na ziarnku grochu”. Scenariusz: adaptacja – Danuta Irisik. Reżyseria: Danuta Irisik, opracowanie muzyczne: Krzysztof Irisik, opracowanie plastyczne: Danuta Irisik plus zespół. Bardzo zabawne przedstawienie. Znana bajka kończy się niespodziewanym ślubem Królewicza z błaznem a raczej z ładną błaźnicą. Nie widzimy rzeczy oczywistych obok nas… Królewny i księżniczki, jak na konwencję przystało, śpią na ziarnku grochu, prawdziwsza z nich nie może się wyspać, bo twarde jej przeszkadza. Zespół zadbał o  stylizowane na dawne kolorowe stroje. Uwagę zwraca kreacja aktorska błazna i wypracowane sceny. Końcowa kwestia: chodził po świecie biedaczysko (nie mogący się ożenić królewicz - utracjusz), szukać tego, co jest bardzo blisko – czy to nie z Koziołka Matołka?....

Zespół Teatralny „Siódemka”. Publiczne Gimnazjum nr 1 w Bieniowie. Spektakl „Sumienie”. Scenariusz: zespół. Reżyseria: Urszula Polit. Opracowanie muzyczne: kolaż muzyki klasycznej. Sumienie zasypiającej po rodzinnej bezmownej kłótni dziewczyny ma ciemne i jasne barwy. To zjawy krążące wokół niej. Chcą ją przeciągnąć na swoją stronę. W końcu się godzą.

            Zespół Teatralny „Po prostu my”. Publiczne Gimnazjum im. Unii Europejskiej w Tuplicach. Spektakl „ I co dalej mamo…?”. Scenariusz: Jadwiga Zaborowska. Reżyseria: Jadwiga Zaborowska. Opracowanie muzyczne: zespół. Współczesne problemy społeczne. Bardzo współczesne, związane z  problemem eurosieroctwa, wyjazdami za chlebem, rozstaniami rodzinnymi. Wielka meduza – społeczeństwo falujące jak ten głowonóg wypluwa z siebie poszczególne postaci – na początek parę kochanków, która zakłada rodzinę. Rodzi się dziecko, nie jest szczęśliwe, chociaż rodzina jest zamożna. Kiedy umiera babcia, dziewczynka nie ma z im rozmawiać. Konsumpcyjny model społeczeństwa. Rodziców interesują tylko pieniądze. Śmierć ojca zmusza matkę do wyjazdu za granicę, tam poznaje mężczyznę i nie zamierza wrócić. To dramat dla jej córki. Oparcia szuka w grupie rówieśników, kapeli muzycznej. Młodzi ludzie zagubili się w Internecie, sieci pokus i obietnic, są samotni, czują się niekochani. W wirtualnej rzeczywistości ekranu szukają prawdziwego świata. Wielu internautów to wykorzystuje.

            Zespół Teatralny „To i owo” z Gminnego Centrum Kultury i Sportu w Iłowej. Spektakl „Mały Książę”. Scenariusz: adaptacja według. De Saint-Exuperyego. Reżyseria: Zuzanna Wdowiak. Opracowanie muzyczne: Zuzanna Wdowiak. Opracowanie plastyczne: Żaneta Chłostowska – Szwaczka.

Skrzypce na dworcu kolejowym. Ta scena zaczyna i kończy spektakl. Przechodzący na perony ludzie jak duchy różnych epok. Mijają się, nie rozmawiają ze sobą. Kosmita z różą – towarzyszką z obcej planety jest centrum akcji, które zadaje pytania, te z gatunku podstawowych. Po co ludzie się spieszą, dokąd idą, co robią. Aby się oswoić wzajemnie, czyli nie być dzikimi. Czy im się udaje? Czy stają się sobie bliscy? W szukaniu się i znajdowaniu musi pojawić się kosmita…

            Zespół Teatralny „Nova”. Stowarzyszenie Rozwoju Wsi „Nova” w Łośnie. Spektakl „Magia Czasu”. Magiczne przedstawienie o Czasie jako odwróconym  znaczeniu potocznym, jego fizykalnym ujęciu. To nie wydarzenia go wypełniają, ale On sam jest materią. Panowie Szarzy są jego  pomocnikami. Są NUDĄ, i brakiem stabilności kosmicznej. Zachwianiem jej. Bo mierzą czas, manipulują nim. Zakłócają rytm. Mierzenie czasu zachwieje prawami fizyki, to ingerencja obserwatora. Zabierają Go przy tym ludziom, którzy potem mówią, że nie mają czasu… Niektórzy jak dziewczynka Momo, czyli ta słuchająca ludzi, opierają się Szarym, ale są w mniejszości. Statyczny teatr, monumentalny, grecki w znaczeniu eposu. Bardzo ciekawy spektakl.

            Rada Artystyczna w składzie: Justyna Kokot, Krystyna Pawłowska, Anatol Wierzchowski i Wojciech Śmigielski przyznała następujące nagrody: tytuł laureata: Zespół „Małe Conieco” -  Gimnazjum w Czarownicach, Zespół „Bez Granic” – Gimnazjum nr 7 w Zielonej Górze, Zespół „Nova” – Stowarzyszenie Rozwoju Wsi „Nova” w Łośnie. Wyróżnienia otrzymali: Zespół „DAmm” – Kostrzyńskie Centrum Kultury, Zespół „Paradoks” – Publiczne Gimnazjum w Drzonkowie i Zespół „Siódemka” - Publiczne Gimnazjum nr 1 w Bieniowie. Przyznano wyróżnienia indywidualne dla aktorów ze spektakli: „Coś”, „Księżniczka na ziarnku grochu”, „Mały Książę” oraz „Wiedźma”.

Iwona Wróblak
czerwiec 2013