Crazy Bakułożans czyli Gdzie się kończy sztuka...

            Gdzie się kończy sztuka, zaczyna się śmiech, czy uśmiech klauna... Raczej uśmiech, powiedziałabym, bo młodzi kabareciarze są raczej pogodni. Kacper Wesołowski, scenarzysta i aktor, Gabryś Pihan, kreator niezapomnianych postaci, o dużym wachlarzu aktorskich umiejętności, dziewczyny – Dagna Aftowicz, Paula Łojek, Michalina Marta Cap. Zespół bardzo zgrany i się rozumiejący. Opieka nauczycielska – Krzysztof Marzec i Małgorzata Matczak.

            Crazy Bakułożan’s. Potencjał intelektualny kabaretu dość duży. Inteligentne pomysły. Udał się zwłaszcza ten – nie ważne czy zamierzony – kabaretu off, wchodzącego w widownię. Miłe dla widza wrażenie uczestniczenia w dobrej gatunkowo zabawie, w typie humoru na tyle przejrzystego i w  dobrym smaku, że powstydzić się by go nie mogła większa, od naszej w Gimnazjum nr 2, scena. Szczególne brawa dla Gabrysia, z jego znakomitymi aktorsko kreacjami, i oczywiście za pomysły na skecze dla Kacpra. Bardzo żywiołowi aktorzy, którym pozornie obca jest trema. Bardzo zdolni. Sceniczne skecze, z dużym marginesem interpretacyjnym dla aktora, świetnie jak dla tak młodych adeptów bardzo trudnej sztuki kabaretowej zagrane. Wybrane tematy podpatrzone w nieco skrzywionym świetle współczesnej obyczajowości, tej młodzieżowej i nie tylko, ostro i bez kompleksów, obnażanie stereotypów zwyczajowych i językowych. Prawie bez listka figowego, celne i spostrzegawcze, postacie meneli, ich klasyfikacja na rodzaje (osiedlowy, arte). Pastisze literatury ze szkolnego kanonu, o slangu młodzieżowym słów kilka, czy raczej o jego słownym ubóstwie, ciekawe spostrzeżenia dotyczące znaków słownych przedjęzykowych... Puszka piwa jako problem ontologiczny – dla niektórych bliskich ...uzależnienia. Polityczne życie - partie i ugrupowania, motywy aktywności tak zwanej obywatelskiej. Literatura wysoka i wiotka, ambicje i wartości literackie – forma i treść, czy tożsame?  Bardzo dużo dobrych skeczy, pomysłów na scenki kabaretowe. Gratulacje dla naszych kabareciarzy, mam nadzieję, że nie zaprzestaną swojej działalności.

            Obejrzeliśmy także kilkunastominutowy filmik. Zręcznie zestawione skojarzenia pozornie podobnych sytuacji. Zrobiony w konwencji filmu niemego. Może to pierwszy ich debiut reżyserski?  

Iwona Wróblak

marzec 2009