czwartek, 27 sierpnia 2015

Jerzy Kozieras – wernisaż w MOK


            Międzyrzecki Ośrodek Kultury oferuje kolejną wystawę plastyczną. W Galerii 30’wystawione są obrazy poznańskiego malarza Jerzego Kozierasa, który w ubiegłych latach bywał już w Międzyrzeczu na plenerach plastycznych.
Wystawa ma tytuł „W oparach pamięci”. Tematy prac mogłyby być treścią utworu literackiego. Słowo pisane także jest tam niejednokrotnie obecne – w  formie komunikatu – swoistej inskrypcji obrazu plastycznego. Znaki czasu Kozierasa, kapsuły zauważenia rzeczy-słowa-zdarzenia i opowiedzenia o nim . Czerpie z symboliki kultury, z nowoczesnych artefaktów, które na poły już bywają wykopaliskami archeologii stosowanej.
Oglądam akty kobiece, są wyraziste, i zastanawiam się na przydatnością tego tematu dla malarza. Czym-kim są ONE? Myślę: tworzywem, rzeczą? jak kapsle, guziki, muszelki, ścinki papieru, kawałki szkła, które nakleja na obrazy. Może egzystują jako pretekst Formy? Także są – te profile, półpostacie – dziełami sztuki. Pełne równouprawnienie. Kobieta być może jako temat ze względu na bogactwo wynikające z jej odmienności od – Mężczyzny na  przykład, też taka opcja. Cząstki opowieści, które snuje nam nieprzerwanie. Czy ta powieść ma wspólny tytuł?
Cokolwiek się zbierze w naszych zakątkach pamięci, będzie - jeśli nie syntezą - to zbiorem doświadczeń. Czy potrzebny jest wspólny mianownik?  Może chodzi o zaufanie, że świat ma (jednak) porządek, i my (na szczęście) nie potrafimy go zepsuć. Każdy Świat, każdy zbiór elementów na naszym Obrazie Świata, ma swoją logikę. Jest zdarzeniem (Nas jako istot) do opowiedzenia… Wygląda na to, że oglądamy jedną z opowieści Świata. Jego mozaikę można układać po wielokroć. 
Twórczość na pograniczu wielu technik graficznych. Autor wykorzystuje obydwie strony obrazu – jakby chcąc podkreślić nie-płaskość świata. Do- powieść bywa na rewersie. Do-słowienie, wbrew konwencjom, które uważają, że tylko pędzel jest godny plastyki. Także może nim być – cokolwiek, po  co ograniczenia?.. Pismo jako forma plastyczna. Dotyk Tekstu, bardzo realny (np. naklejenie na wierzch płótna skrawka gazety). Filozofia macania pędzlem rozumianym bardzo symbolicznie – jak on Tekst dotyka płaszczyzny obrazu? Piktogramy Kozierasa. Prawie egipskie, tworzy swoje hieroglify, jak styl malowania. Wyglądają z obrazów ułamkiem swej twarzy - Formy, znalezione na małym i większym horyzoncie w zasięgu swoich oczu,  wyeksponowane. Zarówno forma jest ważna, jak i treść – przypuszczam…


Iwona Wróblak
maj 2015


Brak komentarzy:

Prześlij komentarz