Odkryto stare koryto rzeki Paklicy

            

            Dalszy ciąg prac przy przebudowie ulicy Świerczewskiego. Nadzór archeologiczny nad inwestycją prowadzi archeolog Agnieszka Indycka, pracownik Muzeum Ziemi Międzyrzeckiej im. Alfa Kowalskiego.

            Firma budowlana, mijając skrzyżowanie ulic Konstytucji 3 Maja i Świerczewskiego, wyszła już z pracami ziemnymi poza granicę średniowiecznego miasta lokacyjnego. Jego mury, widoczne na planie J. Harnischa z 1780 roku, i fosa miejska znajdowały się na północ od ulicy Konstytucji 3 Maja. Brak napotkanych podczas nadzoru artefaktów wcześniejszych niż późnonowożytne świadczy o tym, że ta część miasta powstała w  dopiero w XIX wieku.

            Na wysokości budynku Poczty Polskiej pracownicy firmy PRINŻ wbijają w grunt za pomocą urządzenia zwanego „młotem” tzw. larsseny, (model grodzicy, stalowa ściana służąca do zabezpieczania wykopów) czyli długie, tutaj sześciometrowe pale zaporowe z blachy ze stali nierdzewnej, odpornej na  korozję. Larsseny używane są przy tworzeniu zbiorników wodnych, wykopów ziemnych. Tworzą rodzaj szczelnej ściany oporowej, wykonanej poprzez wbijanie lub wciskanie naprzemiennie zazębiających się, kolejnych profili z blachy falistej. Obudują ściany wykopu w celu zapewnienia ich stateczności przy dalszych pracach, jako gródź.

            Wody gruntowe, podziemne źródła często towarzyszą pracom ziemnym. Dużo tej wody od początku towarzyszy inwestycji na ulicy Świerczewskiego. Może to bliskość rzeki Paklicy? Jej starorzecze zostało właśnie, na wysokości budynku byłego Ogniska Muzycznego, odkryte przy  drążeniu jednego z czterech wykopów wzdłuż w ciągu ulicy Świerczewskiego. Wyróżnia się ciemną barwą i rzecznym iłem. Rzeka meandrowała na przestrzeni lat, była też regulowana jeszcze przed wojną przez Niemców.

Iwona Wróblak
czerwiec 2015