XX Szansa. Marzeniami zbuduj przyszłość

            20 lat koncertów organizowanych przez „Stowarzyszenie „Szansa” na rzecz dzieci i młodzieży niepełnosprawnej uzdolnionej artystycznie”. Jubileusz ważnego w Międzyrzeczu wydarzenia artystycznego, które dawno już wyszło poza – bardzo ważną – formułę integracji osób z dysfunkcjami ze  społeczeństwem i stało się imprezą stricte artystyczną. Uczestnicy przez długi okres, jeżeli nie przez cały rok, doskonalą swe umiejętności wokalne, żeby do nas do Międzyrzecza przyjechać i się u nas zaprezentować. Przyciąga je atmosfera, jak jest udziałem naszego międzyrzeckiego Stowarzyszenia, empatii, życzliwości, przyjaźni, jest ona niemal natychmiast zauważalna dla osób z zewnątrz, jest swoistą terapią - też dla gości koncertu. To efekt długoletniej pracy, działalności wolontariuszy, społeczników przekonanych o tym, że nic tak nie terapeutyzuje – zarówno osoby niepełnosprawne jak i te z  tzw. normą – jak sztuka, jak muzyka, jak wspólne śpiewanie.

            Naręcza kwiatów były nagrodą dla naszych dwóch pań – obecnej prezes Stowarzyszenia Sylwii Guzickiej i Anny Szulgi, inicjatorki i  pomysłodawczyni, upartej bojowniczki o rozwój swojej niepełnosprawnej córki Karoliny i innych dzieci, którym trzeba DAĆ SZANSĘ. Maksymalne szanse na rozwój, pomimo różnorakich uszkodzeń, poprzez konsekwentną rehabilitację, rewalidację, współpracę i pomoc wzajemną rodziców i opiekunów tych osób. Temu miały służyć wspólne spotkania, by łatwiej było walczyć o przyszłość dla swych dzieci. Skuteczność tej metody widać na przykładzie Karoliny, naszej wspaniałej śpiewaczki, która mając zaledwie kilka procent słuchu tylko w jednym uchu potrafi wspaniale interpretować trudne warsztatowo piosenki. Chodzi o to, że wrażliwość, potencjał artystyczny jest w każdym z nas, bez względu na procent normy zdrowia, warto jest ją eksplorować, pobudzać, a prezentacja na szerszym forum, dla publiczności, wyjście poza swoje cztery domowe ściany, pokaz swoich możliwości, który owocuje takimi efektami pracy nad potencjałem w nas tkwiącym, uskrzydla nas wewnętrznie, daje siły i wiarę w sens naszego uczestnictwa w  społeczności. My ze swej strony możemy się cieszyć ich przyjaźnią, a jak powiedziała mi jedna z mam osób, które tu przyjechały, od nikogo innego się nie  uzyska tyle bezwarunkowego i niezłomnego uczucia. To uczucie do nas, ich akceptujących, zostanie w nich na zawsze, oni nie odejdą, nie opuszczą nas  skuszeni przez nietrwałe wartości tego świata.

            Idea prezentacji umiejętności i uzdolnień osób niepełnosprawnych została podpatrzona 20 lat temu w Lubsku, u Lecha Krykowskiego, dyrektora Lubskiego Domu Kultury (Założyciel Lubskiego „Stowarzyszenia Dzieci Specjalnej Troski”, Kawaler Orderu Uśmiechu), który był obecny na  dzisiejszych jubileuszowych Prezentacjach. Idea ta przyjęła się u nas, została wpisana w historię cyklicznych okolicznych imprez, w Lubsku, Trzcielu i u  nas w Międzyrzeczu, na które chętnie się chodzi. Wielką pomocą i wszechstronnym wsparciem służył lokalnie w Międzyrzeczu nieżyjący już były senator RP Zdzisław Jarmużek.

            Od kilku lat Prezentacje prowadzi Bolesław Kołodziejski, pracujący jako nauczyciel i terapeuta z trudną młodzieżą, w ośrodkach penitencjarnych, posiadający także (jak większość instruktorów) zdolności muzyczne i wokalne. Prezentacje poprzedzone są warsztatami muzycznymi. Ale przede wszystkim są spotkaniem, na które czekają przez cały rok ich uczestnicy, ich prawie trzydniowym świętem (w często szarej codzienności życia osób niepełnosprawnych). U nas, pod opieką organizatorów, w gościnnym Hotelu „Duet” J.B. Bełzów, od lat czują się wspaniale.

            Naszego międzyrzeckiego „Szansowego” poloneza czas zacząć… W Kawiarni StopKlatka atmosfera pełna serdeczności. Nastąpiły uściski, serdeczne powitania w gronie osób, które znają się od lat, nawzajem budują wewnętrznie siebie samych dobrą energią – tak ważną dla osób niepełnosprawnych, tu osób pozytywnie zakręconych, dzięki Prezentacjom, jak mówi Bolesław Kołodziejski, wspaniały gawędziarz. Trzeba tu być  – chociaż raz w życiu, żeby zrozumieć. To ważny życiowy uniwersytet…

            Na początek na parkiecie w Kawiarni tańce klasyczne i grupa taneczna z Domu Pomocy Społecznej z Jasieńca: Magdalena Jankiewicz, Robert Stasiak, Małgorzata Urbańska i Ryszard Walczak ze swoim instruktorem Rafałem Kaszubskim. Lubią tańczyć, cieszyć się muzyką, ruchem i układami tanecznymi. Pięknymi błyszczącymi kostiumami. Tango, walc, tańce latynoamerykańskie rozbrzmiewały nam na parkiecie w MOKowskiej kawiarni StopKlatka. W nagrodę za odwagę dostali, już tradycyjnie, drobne upominki od organizatorów.

            Pora na naszych śpiewaków. Promiennych ludzi na wózkach, czy o kulach, którzy obezwładniają sprawnych ruchowo malkontentów swoim uśmiechem. Odwzajemniamy im tym samym – Uśmiechem i brawami, zwłaszcza że śpiewają naprawdę dobrze, mają dobre szkolone głosy – nasza pani w-ce burmistrz Agnieszka Śnieg oczarowana była poziomem artystycznym Prezentacji „Szansy”. Powiedziała, że dla niej była to uczta dla zmysłów. Podziękowała, że mogła gościć na koncercie. Śpiewaków prowadzi ich muzycznie, i wspiera na wszystkie bardzo profesjonalne sposoby, wspaniały człowiek, instruktor Rafał Kaszubski. Dla mnie wizyta na koncertach i spotkaniach tego typu jest zawsze wspaniałą duchową przygodą spotkań z osobami w nich uczestniczącymi – niepełnosprawnymi, którzy wnoszą do mojego osobistego doświadczenia nowe wartości  i punkty widzenia, spotkań także z  instruktorami – wysoko kwalifikowanymi fachowcami, którzy dobierani są do tej trudnej pracy bardzo starannie i są jej oddani całym sercem.

            Robert Guździoł – niewielka gabarytami postać na wózku zawiera w sobie tak wiele męskiego ciepłego piękna. Wyrazisty tenor w duecie z naszym Prezentacyjnym słoneczkiem czyli Honoratką Frankiewicz, która – myślę – ze swym artystycznym poziomem wokalnym zasługuje już na osobny indywidualny recital. Słyszymy piosenki z recitalu Macieja Miecznikowskiego. Wsparcia mentalnego udziela im Katarzyna Roszak, także goszcząca u nas  już nie pierwszy raz. Śpiewają w trójkę pieśń „Marzeniami zbuduj przyszłość”, która w ich wykonaniu ma szczególny wydźwięk. Śpiewające szczęście jest  bardzo blisko, wystarczy uśmiech a wózek jest, dzięki temu, do zaaprobowania jako element krajobrazu.

Debiutanci na tegorocznych Prezentacjach. Siedem dziewcząt z naszego Specjalnego Ośrodka Szkolno – Wychowawczego, młode wokalne talenty, które na pewno nam się dobrze rozwiną. Zakreślają – jak ich Bolesław określił – prostym łukiem najpiękniejsze życia kąty. Określają swoją przyszłość, ten występ, wydarzenie, będzie dla nich pamiątką.

Po niej wystąpiła Izabela Jakubowska z Czerwieńska, też stała bywalczyni Prezentacji, z mini recitalem pieśni z repertuaru Ireny Jarockiej. Towarzyszyły im jako ilustracja dekoracje na ścianie w postaci kolorowych kwiatów, świetnie oddających nastrój wydarzenia. Wiele przeżyć dał nam występ Ani  Ilminowicz z Leszna, tembr jej aksamitnego wysokiego głosu, dziewczyny o ogromnej wrażliwości. Jak śpiewała – jeden moment życia, mała jego garść – decyduje czasem, jest chwilą teraźniejszości, która odbija się piętnem na całym jego dalszym ciągu. Odkryciem była Marlena Wojtczak z Ostrowa Wlkp. Głęboki niski głos i aktorska interpretacja. Jak nam w zaufaniu śpiewała – nic więcej nie trzeba, tylko polecieć do nieba… Lećmy więc, jeśli tylko o to  chodzi… Pełna spokoju afirmacja

            Występy zakończyła Karolina Szulga z piosenkami Urszuli, „Dmuchawce, latawce, wiatr” i inne w podobnym klimacie. Pan Krykowski poinformował nas, że nasza ambasadorka kultury międzyrzeckiej śpiewała także w Parlamencie Europejskim w Brukseli. Piosenki zadedykowała wszystkim tym, którzy zaangażowali się, żeby impreza się odbyła. Byliśmy przez lata istnienia „Szansy” świadkami wielu jej bardzo dobrych, profesjonalnych wykonań.

            Koncert zwieńczyło, już tradycyjnie, wspólne z Bolesławem Kołodziejskim i innymi wykonawcami, wykonanie pieśni na pożegnanie do muzyki B.  Kołodziejskiego. Sylwia Guzicka podziękowała wszystkim, którzy przybyli, jeśli pamięć o wydarzeniu zostanie w sercach gości, to Prezentacje spełnią swe zadanie. Symbolizował je podarowany Karolinie pamiątkowy kubek ze stosownym napisem, określony jako pojemnik na nektar życia i eliksir młodości.

            Przy poczęstunku obejrzeliśmy pokaz multimedialny złożony ze zdjęć archiwalnych z poprzednich lat Prezentacji, wręczone zostały pamiątkowe dyplomy z podziękowaniami dla osób stale od lat pomagających organizatorom.

            Organizatorzy dziękują za pomoc przy organizacji XX Ogólnopolskich Prezentacji Artystycznych: wykonawcom, Bolesławowi Kołodziejskiemu, pracownikom MOK w Międzyrzeczu, pracownikom Hotelu „Duet”, darczyńcom, współorganizatorom, wolontariuszom, Rejonowemu Sztabowi Ratownictwa Społecznej Krajowej Sieci Ratunkowej w Międzyrzeczu i publiczności, która nie zawiodła. Osobne podziękowania dla sponsorów, bez  których impreza nie mogłaby się odbyć: Starostwo Powiatowe, Gospodarczy Bank Spółdzielczy, Urząd Gminy Międzyrzecz, Międzyrzecki Ośrodek Kultury, Międzyrzeckie Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji, Edward Fedko, Zofia Plewa, Jacek i Beata Bełz, Kręgielnia, Drukarnia „Jadar”, Grzegorz Rydzanicz, Paweł i Monika Kołodziej, Katarzyna Wiese, Karolina Szulga (urodzinowy tort „Szansy”), Ryszard Kuraciński, „Aldekor” A. Stupińska, Rejonowy Sztab Ratownictwo Społecznej Krajowej Sieci Ratunkowej w Międzyrzeczu, Piekarnia i  Ciastkarnia „Rojek”, darczyńcy 1%  od swojego podatku, Elżbieta Górna i Elżbieta i Włodzimierz Szopinscy.

Iwona Wróblak
wrzesień 2015