Reżyser – czarodziej sytuacji. Warsztaty teatralne w MOK

            Trochę jak sala doświadczania świata. Pytanie pani reżyser - Jak zagrać coś, czego nie ma? Dzieci pilnie słuchają, kiedy ich pani im czyta książkę. Dzieje się Czytanie literatury. - Co to jest NIC? O wielkim Czymś rozważania teoretyczne. I praktyczne. Taka jest Bajka. - Nic zmęczone swoją nicością zapragnęło towarzystwa Nikta. Jest cisza. Zabawa w rzeczywistość teatralną. Czaruje się z niczego w teatrze. W którym nie ma niezasłoniętego okna i  wtedy wyczarowuje się we wnętrzu Wielki Cień, który staje się w dodatku giętki w naszych rękach.

Izabela Spławska ma na koncie kilka dużych nagród za spektakle, które wyreżyserowała. Umie się bawić z dziećmi w teatr. Potrafi grupkę dzieciaków ciągu 2 godzin przekształcić w - prawie - zespół. Teraz wystarczy tylko (?) dobry scenariusz i kilka miesięcy pracy. Powstanie dzieło teatralne na  nadspodziewanie dobrym poziomie.

            Dzieciaki żywo reagują na rzucone na ścianie przez rzutnik czerwone światło. Na jego tle można zrobić rękami rybki, cień zwielokrotni odbicie. Dzieci patrzą jak zaczarowane. Potem z takich ćwiczeń powstają scenki teatralne. Uczmy się i powtarzajmy – Pamięć i powtarzanie jest wszystkim – od  czego zaczęliśmy, kim byliśmy… na tych zajęciach akurat. Na początku Kamieniem byliśmy. Jaki jest kamień. Wyobraźmy sobie naszą kamienność. Zwińmy się, wyraźmy ją ciałem, ruchem. I interakcje naszej kamienności z otoczeniem. Z deszczem, z ulewą na przykład. Jak bębnią krople. Dłonie – nasz instrument perkusyjny. Aktor dysponuje twarzą, a oprócz twarzy ma do dyspozycji całe ciało. Nadgarstki. I głos, który ma wielką moc. Ćwiczmy go.  Samogłoski dodają aktorowi powietrza. Są otwarte. Ćwiczenia koordynujące – bardzo ważne. Relaksujący śpiew ptaków towarzyszy bez przerwy.

Postukajmy palcami jak kroplami deszczu w podłogę, w drewno, dłonią zwiniętą w łódkę postukajmy. Hektolitry wody spadają na ziemię, dmie wichura, wszyscy ją słyszymy. Kamień może rozwinąć się w drzewo. Każdy (aktor) musi się wsłuchać w swój wewnętrzny rytm. Może mu w tym pomoże śpiew ptaków. Zrób swój ruch– wyraź go–powtórz go. Może to być czesanie włosów, jedzenie czegoś, cokolwiek – bycie; Aby było ZATRZYMANE. Wtedy staje się świadome…W sali lustrzanej możesz zobaczyć siebie. Dzieci stoją przodem do lustra. Jak wyglądam w teatrze moich ruchów?

Dźwięki są ciekawą rzeczą. Jak szeleści kartka papieru? Jak deszcz? Dzieci mają ogromną wyobraźnię, trzeba tylko jej sprostać… Delikatnie ująć ją w ręce i lekko popchnąć w zamierzonym kierunku. Zapraszając do Teatru. Z czego możemy go zrobić, ten teatr? Nie trzeba nam wielu rekwizytów. Najważniejsza jest zasłona, która odzieli teatr od nie-teatru, a raczej stworzy ten pierwszy. To długa czarna tkanina z rękawami już wykorzystywana w  jednej ze sztuk.

            Czy pójdziecie teraz do (prawdziwego) teatru? Pyta pani Spławska. - Tak.

Co przedtem? Gimnastyka na rozruszanie. Grupowe. Zapisuję – w teatrze można wiele rzeczy przekraczać, ale druga osoba musi na to pozwolić. Nie  tylko w teatrze, myślę…  Teatr to zespół. To się egzekwuje na zajęciach z panią Spławską. Gdzie nie może być szkodliwej maniery gwiazdorstwa.

2. grupy dzisiaj mają zajęcia teatralne. Pierwsza jest niezbyt liczna, to dobrze. Każde dziecko – jak mówi pani Izabela – musi być zajęte, musi mieć tam  Miejsce. Druga grupa ma 17 osób. To dużo. Wszystkich trzeba przyjąć, bo zajęcia są tylko w pierwszy dzień ferii, a dzieciaki takie rozochocone…

Ich uśmiechy – zabawa wciąga... Chowają się w tkaninę. Są pełzającym wężem. Udaje im się zgrać w zespół. Wiedzą to.

            Wszystko zasadza się na Bajce i Bajkopisarstwie. Dziecięcych zabawach i wyliczankach. Na ich ogromnej wyobraźni – wielkim teatrum. Dziewczynki już grają swoje Stanie na Scenie, stworzyliśmy scenę. Na ścianie w świetle rzutnika Wielkie Kule z kropel oliwy dolanej do pojemnika z  wodą - ziarnista przestrzeń zafascynowania i zasłuchania w czary pani reżyser. Faluje wszechświat światłem na ścianie, jesteśmy z nim też tymi przepływającymi, to dodaje nam stabilności. Wpisujemy się w sytuację.

Teatr może być koncepcją na nudę. Wykład o teatrze w prostej formie – o treści niebanalnej. Warsztaty teatralne w czasie ferii w MOK. Reżyser – Izabela Spławska.

Iwona Wróblak
marzec 2014