...bo Piękno na to jest by zachwycało

            Jestem w jednej z sal Warsztatów Terapii Zajęciowej DPS na ul. Podbielskiego w Międzyrzeczu. W połówce skorupy orzecha kokosu podopieczni właśnie układają bukiety z roślin i kwiatów. Pochylone w skupieniu sylwetki, nie rozpraszają ich odwiedzający dzisiaj DPS zaproszeni goście z władz samorządowych. Mariusz Piętkowski, juror tej konkurencji VII Olimpiady Umiejętności Zawodowych Uczestników Terapii Zajęciowej woj. lubuskiego mówi mi: -  „Piękno jest ważne dla każdego. Życie jest związane z estetyką, a poczucie piękna, sposób, w jaki je odczuwamy, jest indywidualny.” Stojąca obok instruktorka opowiada o znaczeniu realizowania siebie w terapii poprzez ekspresję artystyczną. Jeszcze na ten temat słyszę od jurora konkurencji plastycznej Ewy Lamchy. Sztuki, tej ekspresji wewnątrz siebie trzeba dotknąć, jak tych dzbanów glinianych, które malują (emulsja z pigmentem) uczestnicy Olimpiady. To sposób, by ogarnąć siebie, spróbować ująć w obie ręce, modelować, tworzyć według własnego wzoru, intencji. Patrzeć na  powstawanie własnego dzieła. Odzwierciedlić własną tożsamość. Myślę, jak dobry wybór jurora poczyniła tu dyrekcja i organizatorzy Olimpiady, jak  mądra, głęboko ludzka idea tkwi w samym pomyśle takich Warsztatów. Beata Czyż (specjalista ds. rehabilitacji) oprowadza dzisiaj gości po terenie DPS.  Pokazuje mi przygotowane dla uczestników nagrody, puchary. Wszyscy je dostaną, te nagrody za własny rozwój, wspierany mądrą, fachową pomocą ze  strony instruktorów. Pani Małgosia jest mgr sztuki, pani Ewa znaną międzyrzecką malarką. Wspierając pozostawia się uczestnikom możliwość zrealizowania swojego pomysłu na dzieło od początku do końca. Mają na to kilka godzin, są wyluzowani, na moje zainteresowanie ich pracami reagują uśmiechem. Program tegorocznej Olimpiady jest starannie przemyślany, ma kształtować praktyczne umiejętności podopiecznych i przemycić nieco piękna i radości w ich życie, tych nieuchwytnych wyznaczników szczęścia każdego człowieka. Jurorzy oceniają pomysłowość, dokładność, estetykę wykonania i  organizację stanowiska pracy. Niełatwe kryteria, kiedy trzeba przytrzymać coś niesprawną ręką.

            Na parterze DPS kulinarne bukiety z pięknie poukładanych produktów spożywczych. Musi też być wszystko smaczne, sami będą to jeść, degustacji dokonają także jurorzy. W każdej konkurencji startuje jedna osoba z DPS – ów: z Gorzowa, Lubska, Zielonej Góry, Dębna, Kamienia Wielkiego, Świebodzina, Międzyrzecza i Lobetal z Niemiec. W sali dziewiarstwa jeden z męskich uczestników bardzo sprawnie posługuje się igłą. Dobór kolorów kordonka jest dowolny. U stolarzy jestem pod wrażeniem fachowości wykonywanego pod kierunkiem Macieja Żukiela kwietnika ściennego. Podopieczni muszą odczytać rysunek techniczny, precyzyjnie odmierzyć i wywiercić otwory. Gotowe kwietniki będą wisiały w sali krawieckiej obok lub  sprzedane zasilą budżet DPS. Działalność Warsztatu Terapii Zajęciowej finansowana jest ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. Oglądam jeszcze w modelarni rzeźby masek z gliny. Potem podziwiam prace wystawione jako dekoracja w korytarzach DPS.

            Dzięki uprzejmości pani tłumaczki czeka mnie tego dnia jeszcze ciekawa rozmowa z opiekunami z DPS z Lobetal. Młody Niemiec, pracownik socjalny, jest otwartym, wrażliwym człowiekiem. Zainteresowanie jest obopólne, Niemcy pytają o wszystko i szkoda, że czas przeznaczony na spotkanie kończy się.

            Są już wyniki Olimpiady, pora rozdać nagrody i dyplomy uczestnikom. Są to nagrody indywidualne i zespołowe. I. miejsce zdobył WTZ Zielona Góra – Tęcza, II – WTZ Świebodzin, III – WTZ Międzyrzecz. W międzyczasie rozmawiam z nową dyrektor DPS Międzyrzecz panią Anną Kwiecińską. Czuje się usatysfakcjonowania przebiegiem dzisiejszej imprezy, uczestnicy mieli okazję pokazać swoją ogromną wrażliwość, można było podziwiać ich  talenty. Chciałaby dalszej takiej współpracy między ośrodkami i promocji DPS jako całości.

            Dokonano uroczystego zamknięcia Olimpiady, wręczenia nagród i pucharów. Organizatorzy serdecznie dziękują sponsorom – za ufundowanie pucharów oraz gościom, rodzicom i oczywiście uczestnikom – za przybycie i udział w uroczystości.

Iwona Wróblak

październik 2004