Na Nowy Rok – wszystkiego harcerskiego

            Międzyrzecka Siorba’2016,  siódma z kolei. Piosenkowe i gawędowe Siorbanie radosne i ogólne. Niech nam się darzy…

W tym roku także żeglarskie piosenki i szanty. Tam gdzie kraj horyzontu, gdzie zdarzenie losu cię zmieni…(na lepsze), tam płyń i podążaj.

Hol Międzyrzeckiego Ośrodka Kultury zatętnił obecnością dzieci i młodzieży w mundurkach. Harcerski happening. Cóż może być bardziej radosnego niż  harcerska piosenka. Sala widowiskowa już od wstępnego wejścia zabulgotała kisielem, który należało głośno siorbnąć… Bo życie (pełne radości) nie jest  ułożone w szczegółach (chociaż starannie obmyślane pod względem długofalowej strategii wychowywani młodzieży i dzieci dla społeczeństwa i  ojczyzny), bo tam stawia się na twórczość i spontaniczność… Tak się wychowuje. W wolności - do samodzielności. Na Siorbie naszej międzyrzeckiej stawia się również na wysoki poziom artystyczny. 

            Harcerze potrafią się bawić (to cenna umiejętność). Dopingu szczodrze serwowanego występującym na scenie się uczy harcerzy i zuchów. To dla  występujących na scenie akces do poczucia się (ważnym) w drużynie, w gromadzie. Dowartościowanie, by człowiek miał motywację do stawania się  lepszym. Iskierka, jaka jest puszczana (słowa melorecytacji piosenki: bratnie słowo tobie daję/ że pomagać będziemy wzajem/zuch zuchowi druhnie druh/hasło znaj czuj duch) po zakończeniu imprezy scala społeczność druhów – także tych niemundurkowych, na przyszłość. Zostawia o sobie pamięć.

             W tym roku także, ta doskonale - przede wszystkim - zorganizowana impreza, teraz przez samych harcerzy, prowadzili ją: Adriana Portała i  Oliwia Matuszewska, zgromadziła drużyny zuchowe i harcerskie z okolic. Przyjechali, żeby się pokazać na znanej międzyrzeckiej Siorbie, i spotkać się z  przyjaciółmi z poprzednich koncertów, także kompanów z obozów i biwaków harcerskich. Całością kierują, jak w poprzednich latach, phm komendantka Hufca Międzyrzecz ZHP Maria Sobczak – Siuta i zca komendantki phm Hanna Barczewska, dwie ambitne i bardzo pracowite nauczycielki i  wychowawczynie pokoleń dzieci i młodzieży w Szkole Podstawowej nr 2, obecnie instruktorki Hufca ZHP Międzyrzeckiego im. Zawiszaków. Ich  olbrzymią pracę wychowawczą doceniają władze miasta, Starostwo Powiatowe (obecni byli przedstawiciele), Harcerstwo ma swoich przyjaciół w naszej 17 WBZ (st.chor. Maciej Skrzek) i GBS, który jako sponsor stale, programowo, wspomaga Harcerstwo i wiele innych społecznych lokalnych przedsięwzięć. Na widowni byli także dyrektorzy międzyrzeckich szkół.

            W tym roku na Siorbę’ 2016 przyjechały: Drużyny harcerskie: 1 Strzelecki Szczep Harcerski „Czarna Jedynka”, 65 DSH „Warta”, 19 DH  „Wataha” z Pszczewa, 2 DH „Iskry”, 12 DSH „Ogień”, ZD Zbąszynek, 22 DH „Krzesiwo”, 56 DH „Grom”. Zuchy: 2 GZ „Słoneczna Gromada”, GZ  „Leśne Pogotowie”, GZ „Rozbrykane Iskierki” z Przytocznej.

            W części konkursowej wysłuchaliśmy piosenek harcerskich, turystycznych, piosenek zuchowych i piosenek żeglarskich. Naturalnych było  przypomnienie, czym jest harcerstwo, jakim ideałom służy i celom wychowawczym. Fakty z podstawowej wiedzy z historii Ruchu harcerskiego, o  osobach i wzorcach osobowych – w gawędowej formie pieśni i utworów o dużych nierzadko walorach literackich, muzycznych, z jasnym, klarownym, nośnym przesłaniem, i programem na przyszłość. Scalającym drużynę – grupę osób o wspólnych celach i zainteresowaniach, określonym ponad stuletnim doświadczeniem i tradycją programie. Doskonale skomponowane melodyjne piosenki, które się chętnie śpiewa, poruszające w warstwie tekstowej,  trącające strunę pokładów ciepła wzajemnej akceptacji i bezpieczeństwa klarownych reguł zachowań społecznych i obywatelskich. Urocze i nieśmiałe – chociaż nie zawsze – zuchowe piosenki wykonywane przez najmłodszych, kilkuletnich zuszków, utwory starannie wybrane dla nich, dostosowane treścią i formą muzyczną do ich wieku, jako wstęp do wdrożenia do wychowywania w duchu wartości harcerskich, przyzwyczajenia ich od najmłodszych lat do  właściwych form zachowania, także jako propozycja spędzania części wolnego czasu – na kontaktach z rówieśnikami, formy rozwijających wszechstronnie zabaw.

            Turystyczne piosenki, związane ze zwiedzaniem wspomnienia, dziecięca ciekawość świata i innych ludzi, miejsc. Harcerska ciekawość dotycząca lokalnych tajemnic miejsc, zdarzeń historycznych, ludzi mieszkających obok nas. Odkrywanie świata, jego podszewek. Odkrywanie własnej wrażliwości na ten świat, harcerskiej wrażliwości, czyli tym, czym jest młodość i dziecięca ciekawość, której nie można dać wygasnąć. Element tajemnicy i wspólnego jej odkrywania, przygód obozowych, które się będzie pamiętało, i mówiło o nich jeszcze długo, przez lata. Gdzie się zawiążą przyjaźnie i miłości, a w tle  zostaną wzorce osobowe do naśladowania, postaci historyczne w informacjach przemyconych w gawędach i pieśniach. Wspaniała młodzieńcza przygoda,  która nazywa się Harcerstwo.

            Harcerze i zuchy pięknie wczuli się w poetykę pieśni szantowych. W kołysanie statku na falach morskich, w ich tzw. przechyłach, mających dwojakie ( nie do końca pokorne, jak harcerska czapka wlożona na bakier) znaczenie. W surowość życia marynarza. Starannie przygotowali dekoracje i  kostiumy do piosenek. Nic nie stoi na przeszkodzie, by harcerską przygodę aktywnego poznawania świata realizować na morzu czy jeziorze. Woda ma  także horyzont, tak jak droga przed widnokręgiem. Piosenki były wykonywane nie tylko z towarzyszeniem tradycyjnie gitary klasycznej, były też w  użyciu skrzypce, klarnet, bongo. Kilka pieśni spełnić mogło wymogi utworu poezji śpiewanej, były to nieproste kompozycje, dobrze wykonane, przy  starannym opracowaniu na instrumenty. Przy tym były typowymi piosenkami harcerskimi, z ich swoistą poetyką rozpoznawalną przy pierwszych taktach. Frazy poezji harcerskiej można cytować, rytmy reggae nucić („Bieszczadzkie reggae”) jak np. o skrzydłach (marzeń w locie realizowalnym), które zagarniały ekran nieba. Góry także można zdobywać, ich szczyty, wędrować dolinami (poznawać historię regionu), sycić oczy pięknymi krajobrazami. Chłonąć klimat czarownych starych domów napotkanych w wędrówce.

             Na koniec uraczył nas recitalem Zespół Harcerski „Płomienie” z Międzyrzecza, który – jaklo laureat poprzedniej Siorby” - wystąpił jako  tegoroczny Gość Specjalny „Siorby”. Urocze dziewczyny w harcerskich mundurkach bawiły widzów w godzinnym koncercie, pod sceną sekundowała im  rozbawiona harcerska widownia.

            Jakkolwiek głównym celem było wspólne pośpiewanie, spotkanie się przy piosence i bawienie się harcerskie przy piosence, poziom artystyczny śpiewania utworów konkursowych oceniało Jury w składzie: phm komendantka ZHP Hufca Międzyrzecz Maria Sobczak – Siuta, kustosz biblioteki Małgorzata Bukowska i st.chor. Maciej Skrzek z 17 WBZ. Gremium przyznało: Wyróżnienia dla druhów i druhen: Marka Macieja, Jagody Opala i Oliwii Fryza.

Złoty Siorbuś – GZ „Leśne Pogotowie”, Srebrny Siorbuś – GZ „Słoneczna Gromada Ciapuś ciapuś”, Brązowy Siorbuś – GZ „Rozbrykane Iskierki”.

W kategorii: Piosenka Harcerska: Złota Siorba – 2 DH „Iskry”, Srebrna Siorba – 19 DH „Wataha”, Brązowa Siorba – 56 DH „Grom”.

W kategorii: Piosenka Turystyczna: Złota Siorba – 12 DSH „Ogień”,  Srebrna Siorba – 65 DSH „Warta”, Brązowa Siorba - 1 Strzelecki Szczep Harcerski „Czarna Jedynka”.

W kategorii: Piosenka Żeglarska: Złota Siorba - 1 Strzelecki Szczep Harcerski „Czarna Jedynka”, Srebrna Siorba – ZD Zbąszynek, Brązowa Siorba - 22  DH „Krzesiwo”.

Nagroda specjalna od dowódcy 17 WBZ: wejście na ściankę wspinaczkową i zwiedzenie wojskowej Sali Tradycji: dla 22 DH „Krzesiwo”.

1 Strzelecki Szczep Harcerski „Czarna Jedynka”, jako najlepszy zespół, został zaproszony w charakterze Gościa Specjalnego na następną VIII Siorbę ‘2017 w Międzyrzeczu.

Organizatorzy dziękują Gospodarczemu Bankowi Spółdzielczemu, Halinie Pilipczuk (Starostwo Powiatowe), Andrzejowi Chmielewskiemu, dyrektorowi MOK, Zofii Plewa, Annie Sawka (sekretarz Gminy Międzyrzecz).

Iwona Wróblak
styczeń 2016